Vakanties voor kinderen met een verstandelijke beperking

Roosje van de maand

Susan Langeveld

Roosje van de maand              
Januari

In Roosje van de maand interviewen we elke maand een andere vrijwilliger of deelnemer van Stichting Roos. Hierin komen we te weten wat Roos nou zo bijzonder voor hen maakt en waarom ze zo graag meegaan met Stichting Roos. Om het nieuwe concept ‘Roosje van de maand’ af te trappen hebben we de bestuurder van Stichting Roos weten te strikken. Susan Langveld (50), wonend in Sassenheim en al jaren betrokken bij Stichting Roos, zowel als begeleider op de vakantieweken als binnen het bestuur van Roos.

 ‘Hoi Susan, wat leuk dat jij deze maand het ‘Roosje van de maand’ wil zijn! Zou jij je even kort kunnen voorstellen voor onze lezers?’

Hallo, ik ben Susan Langeveld. Bijna 25 jaar geleden heb ik met anderen Stichting Roos opgericht. Daarvoor was het een initiatief van een mijnheer Roosloot uit de Zilk die vakanties organiseerde voor kinderen met een beperking die anders geen vakantie zouden hebben. Toen hij stopte startten we een stichting en die noemden we een beetje naar hem, dus ‘Roos’. Nooit gedacht dat we met de stichting meer dan duizend keer een kind een leuke vakantieweek zouden bezorgen. Dus ik ben enorm trots op Roos, natuurlijk!

‘Dat klinkt als een mooi initiatief toentertijd! Sinds wanneer ben je precies betrokken geraakt bij de stichting? En wat zijn jouw bezigheden binnen Stichting Roos?’

Vóór de start van de stichting in 1999 ging ik al mee, via mijn moeder die wist dat mijnheer Toon Roosloot uit de Zilk dit deed en hulp nodig had. Ik denk dat ik rond 1989 voor het eerst meeging. Ik ben dus al heel vaak mee geweest, misschien wel twintig keer, maar het is ook zó leuk! Iedere keer stap je in een bubbel waar alleen belangrijk is wat we vandaag gaan doen, hoe leuk het wordt, wat we eten en hoe laat we naar bed gaan. Ik zou willen dat het hele jaar mijn leven zo zou zijn ? En iedere keer zijn de kinderen die je meehebt de leukste kinderen ever en je team het mooiste team ooit. Heerlijk is dat. Ik ben een tijdje niet actief geweest met Roos, ik was toen druk met werk en kreeg een kind, maar daarna ben ik weer teruggekomen. Ik ben voorzitter van het bestuur van stichting Roos en (bege)leidt het team van bestuursleden en coördinatoren zo goed mogelijk bij de verantwoordelijkheden die er zijn. Verder zorg ik samen met de penningmeester van Roos voor de jaarstukken en de fondsenwerving.

‘Hè en Susan, je bent dus al jaren betrokken bij Stichting Roos, wat weet jij nog van je eerste ‘Roosjaar’?’

Ik was zó moe van alle indrukken, en de andere vrijwilligers ook, dat we met een theedoek op ons hoofd en een zak chips het bos in zijn gelopen om zelf even raar te kunnen doen ? Ik weet nog dat we toen enorm gelachen hebben!

‘Dat klinkt als een fantastische herinnering! Heb jij één herinnering die er tussen uit springt in alle jaren Roos?’

Nee eigenlijk niet! Ieder jaar is de leukste Roos, het is niet te doen om de leukste herinnering te kiezen.

En als je kort en bondig zou moeten beschrijven wat Roos voor jou betekent, hoe zou je dit dan verwoorden?’

Roos betekent iets moois doen voor een ander, voor kinderen die anders niet op vakantie gaan of kunnen en voor ouders die een weekje de zorg niet hebben.

‘Wat een mooie woorden Susan, dank daarvoor! Wat zou jij tegen alle mensen willen zeggen die nog twijfelen om mee te gaan als vrijwilliger met Stichting Roos?’

Maak je geen zorgen dat je de kinderen niet begrijpt, omdat ze een beperking hebben. Je zult zien dat als je contact met ze maakt je ze heel snel leert kennen, gewoon door met ze te praten zoals je doet als je kinderen en volwassenen zonder beperking leert kennen. Je begrijpt heel snel wat voor iemand het is en wat iemand goed of minder goed kan of leuk vindt. De beperking is maar een deel van iemand, de persoon is het belangrijkste en daar gaat het om bij Roos!

‘Ter afsluiting van dit interview heb ik ook gevraagd om je mooiste ‘Roosfoto’ te delen, kan je iets vertellen over de foto’s?’

Foto één, bovenaan is in de huifkar in 2009. Zo’n lekker dommelend ritje in de huifkar heb je echt even nodig in de tweede helft van de week. Opladen voor de bonte avond!

Foto twee onder aan dit artikel is iets meer een actiefoto; patat op tafel met lekkere geschminkte hoofden, leuk hoor!

 

Bedankt Susan, voor dit prachtige interview en dat jij het Roosje van de maand januari wilde zijn!